Πρέπει να μιλάμε με τα παιδιά μας

Τα παιδιά σας για να μεγαλώσουν όμορφα στα σπίτια σας θέλουν να ζουν σε μια όμορφη και ευλογημένη από το θεό συζυγία. Όταν δεν υπάρχει η αγάπη και η ενότητα στην συζυγία  τότε θα υπάρχει η δυστυχία των παιδιών, η γκρίνια η φωνές  οι θυμοί . Θεωρώ φίλοι μου σημαντικό να καταλάβουμε ότι η συζυγία είναι η πρώτη προτεραιότητα μέσα στο γάμο η φροντίδα του ενός για τον άλλον και να μην πιστέψουμε ότι <<τώρα συνηθίσαμε>> επίσεις φίλοι μου ένα ακόμη λάθος της συζυγίας είναι όταν η οικογένεια μετατρέπετε σε παιδοκεντρική  οικογένεια έχει  δηλαδή τα παιδιά το κέντρο αυτό δείχνει μια αποτυχημένη συζυγία. Τα παιδιά μας δεν είναι <<χαζά>> καταλαβαίνουν τα πάντα στεναχωριούνται και μπορεί να μας εκμεταλευθούν ,οπότε μάλλον λάθος αγωγή θα τους δώσουμε είναι λάθος η στροφή στα παιδιά εις βάρος τις συζυγίας δείχνει  κρίση στη συζυγία αλλά απειλή και για τα ίδια τα παιδιά που χρειάζονται αγαπημένους γονείς . Αναρωτήθηκα Πως άραγε μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σε αυτούς του δύσκολους καιρούς ; Οι απαντήσεις είναι παλιές και πάντα επίκαιρες  <<εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου>>  ο Χριστός είπε << Αφήστε τα παιδιά να έλθουν κοντά μου και μη τα εμποδίζετε· γιατί σε αυτά ανήκει η Βασιλεία του Θεού>>. Σήμερα δυστυχώς φίλοι μου είναι η οικογένεια που εμποδίζει  πρώτα τα παιδιά να είναι κοντά στον Χριστό, και σε πολλές περιπτώσεις αυτά που θέλουν να είναι κοντά στο θεό . Δυστυχώς φίλοι μου τα νέα ζευγάρια τα σύγχρονα δεν φέρνουν το παιδί κοντά στο θεό σε εκείνον που είναι για όλη τους την ζωή τους ο οδηγός τους. Συνήθως φίλοι μου από μικρή ηλικία εμβολιάζομαι τα παιδιά για τις αρρώστιες του σώματος και ξεχνάμε να εμβολιάσουμε την πνευματικότητα στο παιδί και το εμβόλιο αυτό είναι το μπόλιασμα στην χάρη του Θεού , πρέπει να το μάθουμε να κοινωνήσει αλλά πριν ,να εξομολογηθεί πρώτα να προσεύχεται σωστά. Μια έρευνα  που έγινε τελευταία δείχνει ότι αυτά τα παιδιά που εμβολιάστηκαν και με πνευματικότητα ζουν την χάρη του Θεού, ζουν την οικογένεια τους όσο και δύσκολη να είναι η ζωή αρμονικά. Φίλε μου πιστεύω ότι αύριο μεθαύριο τα παιδιά όταν θα έρθουν σε ένα αδιέξοδο ίσως θα πέφτουν από τα μπαλκόνια και αυτουργοί ίσως είμαστε εμείς οι ίδιοι οι γονείς γιατί δεν τα μπολιάσαμε όπως έπρεπε, με το Χριστό .Τα παιδιά μας μεγαλώνουν και όταν δεν έχουν εμβολιαστεί θα αρρωστήσουν. Έτσι και όταν  δεν έχουμε δώσει  πνευματικά εμβόλια  αντισώματα σωστά,πως θα μπορέσουν να αντισταθούν στις τόσες δυσκολίες στους τόσους πειρασμούς αν δεν έχουν την αίσθηση τις παρουσίας του θεού στην ζωή τους ; Αυτά τα εμβόλια θα τα βρεις στην εκκλησία εκεί στο ευαγγέλιο στην Αγία Γραφή. (επίσεις είναι απο τα εμβόλια που δεν νιώθεις σωματικό πόνο το λεγόμενο τσιμπιματάκι αλλά είναι η λύτρωση σου είναι το σκαλοπάτι που σε οδηγήσει  στο Θεό) . Δυστυχώς τα τελευταία χρονιά βλέπουμε το εξης φαινόμενο την απομάκρυνση από την εκκλησία ακόμα και στις μεγάλες εορτές όπως τα Χριστούγεννα το μόνο που κάνουμε είναι να πάμε να διασκεδάσουμε . Αν ρωτήσουμε ένα παιδί τι είναι για εσένα η γιορτή των Χριστούγεννων του Πάσχα; θα μας πει *διακοπές*, ναι έτσι θα πει γιατί έχει χάσει την αίσθηση διότι οι γονείς του δεν του έμαθαν τι πρέπει να κάνει  δεν του έμαθαν να ζει την πνευματική ζωή να ζει με τον σωστό τρόπο τις μεγάλες εορτές τις Ορθοδοξίας .Όσο και να μην θέλουμε να το πιστέψουμε στα παιδιά μας οι πιο πολλοί γονείς υστερούν τρία  πράγματα την αλήθεια,  την αγάπη , και τα  όρια  και αυτό αιτία είναι  εγωισμός μας γιατί νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα, και τις πλάνη μας  και αυτός καρπός του εγωισμού μας  , είναι αλήθεια όσο και να μην θέλουμε να το παραδεχτούμε να και ένα απλό παράδειγμα  ( παρκάρουμε) τα παιδιά μας μπροστά από την τηλεόραση που δυστυχώς το πρόγραμμα τις δεν και τόσο κάλο για τα παιδιά Αμέτρητα είναι τα  προγράμματα στην τηλεόραση, ακόμα και τα παιδικά,προάγουν τη βια  Ακόμα και όταν σε κάποιο παιδικό ο «καλός» ήρωας, χτυπάει τον «κακό», το μήνυμα που παίρνει το παιδί είναι ότι η βία είναι φυσιολογική –και επιδιώκει να γίνει κι εκείνο ένας τέτοιος «καλός» ήρωας. Τα παιδιά μαθαίνουν να αποδέχονται τα στερεότυπα που προβάλλει η τηλεόραση, μέσω της τηλεόρασης τα παιδιά μπορεί να εκτεθούν σε εικόνες που υπό άλλες συνθήκες θα καθυστερούσαν να δουν, π.χ. κατανάλωσης αλκοόλ, καπνίσματος και σεξουαλικών σκηνών ακατάλληλων για την ηλικία τους .  Ξέρουμε όλοι μας την δυσκολία και τα προβλήματα τις εφηβείας και τα ξέρουμε γιατί τα έχουμε περάσει αυτά η εφηβεία είναι μια φυσιολογική περίοδος δεν είναι τίποτα το άγνωστο είναι όμως σημαντικό πως στεκόμαστε κοντά τους και ο τρόπος που στεκόμαστε από την παιδική  τους ηλικία είναι να διαλεγόμαστε μαζί τους για όλα τα πράγματα να προλαβαίνουμε εμείς οι γονείς τα πράγματα και να μην ξαφνιαζόμαστε μετά για αυτό και χρειάζονται να μπαίνουν όρια και όπως έλεγαν οι παππούδες μας '' Παν μέτρον άριστον '' πολλοί από εσάς σίγουρα θα μου πείτε πως μπορώ να βάλω όρια ? ναι και όμως τα παιδία πιστεύουν στα όρια αν τους τα δείχνουμε  με αγάπη με την αλήθεια με την συμβουλή, τα παιδιά μας δεν είναι χαζά αν όμως τους αφήσουμε το περιθώρια λόγο αγνείας λόγο εγωισμού θα τα εκμεταλευτούν πρέπει να μιλάμε με τα παιδιά μας για όλα τα θέματα όχι όταν έρθουν τα προβλήματα αλλά πριν αυτά μας χτυπήσουν την πόρτα τα παιδιά μας χρειάζονται μια διαφιλική αγωγή να τους ερμηνεύσουμε την Σοφία και την Αγάπη του Θεού πρέπει να κάνουμε τα παιδιά μας να εκτιμάνε, να προσφέρουν να σέβονται . να ζουν με την πνευματικότητα μόνο έτσι θα ζουν ευτυχισμένοι και οικογενειακά. Η συνταγή  μιας επιτυχημένης οικογένειας  υπάρχει μέσα στο Ιερό Ευαγγέλιον όποιος το διαβάσει θα το καταλάβει.

Γράφει ο Αλέξανδρος Μπαξεβάνης   

Σκέφτηκα γι’ αυτό; Προσευχήθηκα γι’ αυτό;

Σήμερα φίλοι μου θα μιλήσουμε για την προσευχή πολλοί από εσάς ξέρετε τι σημαίνει γιατί οι περισσότεροι είμαστε χριστιανοί  όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουνε δυο είδη προσευχής  η κοινή προσευχή και η ατομική προσευχή. Η κοινή είναι αυτή που κάνουμε από κοινού στους ναούς στο σχολείο μας. Την ατομική προσευχή μπορεί να την κάνει κανείς παντού και πάντα η προσευχή είναι η βάση της σωτηρίας μας, δεν μπορούμε να σωθούμε χωρίς προσευχή, δεν γίνετε τίποτα χωρίς προσευχή, κανένα από τα μυστήρια της εκκλησιάς το βάπτισμα, το χρίσμα, η θεία ευχαριστία, η μετάνοια, (εξομολόγηση), το ιερό ευχέλαιο και ο γάμος , όλα αυτά φίλοι μου γίνονται με προσευχή.  Είναι η ίδια η προσευχή τόσο μεγάλο μυστήριο που ένας πατέρας  της εκκλησιάς λέει ότι προτιμότερο να σταματήσει η αναπνοή σου πάρα η προσευχή σου. Την προσευχή δεν μπορεί να σου την διδάξει κάποιος, κανείς δεν θα μας μάθει, πώς να προσευχόμαστε .

Την προσευχή την μαθαίνουμε φυσικά μόνοι  μας, όπως κανένας δεν μας δίδαξε πώς να βλέπουμε ,πώς να ακούμε, βλέποντας μάθαμε να βλέπουμε ,προσέχοντας μάθαμε να ακούμε και πώς να ακούμε, και έτσι προσευχόμενοι θα μάθουμε να προσευχόμαστε. 
Ο Χριστός δεν ήρθε στον κόσμο να φέρει μια καινούρια θεολογία ,μια καινούρια φιλοσοφία ήρθε να φέρει ένα καινούριο τρόπο ζωής ,αν δεν αγωνιστούμε να βάλουμε στην πράξη αυτά που είπε ο Χριστός ,δεν θα μάθουμε πότε αν είναι αλήθεια η όχι .
Το μυαλό δεν τα καταλαβαίνει γιατί τα δεχόμαστε ,γιατί τα ζούμε και ξέρουμε ότι είναι έτσι και όχι αλλιώς . Αν δεν ζήσει κανείς την πίστη δεν θα μπορέσει να την γνωρίσει, δεν είναι θέμα διανοήσεις και συλλογισμών ,η πίστη μας είναι τρόπος ζωής . Όταν προσευχόμαστε θα μάθουμε και τι είναι η προσευχή όλες οι αρετές μας προετοιμάζουν για να ενωθούμε με τον θεό αλλά μόνο η προσευχή όμως μας ενώνει με το θεό, για αυτό φίλοι μου πριν συναντήσουμε το θεό θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι, όπως προετοιμαζόμαστε πριν πάμε να συναντήσουμε κάποιον .Πρώτα από όλα πριν ξεκινήσουμε την προσευχή πρέπει να προσέχουμε τον τρόπο που καθόμαστε με σεβασμό, και το σώμα μας προσεύχεται όχι μόνο η ψυχή μας.   Ο Άνθρωπος που πιστεύει στο Θεό αισθάνεται πηγαία την ανάγκη να προσεύχεται προς τον Θεό. Όσο μάλιστα πιο δυνατή είναι η πίστη, τόσο πιο μεγάλη είναι και η ανάγκη για προσευχή. Η προσευχή αγκαλιάζει ολόκληρη την ύπαρξη του πιστού. Τον τρέφει και τον ανακαινίζει. Παλιά, για να κάνει κανείς κάτι, αν ήταν κοσμικός άνθρωπος θα σκεφτόταν. Αν ήταν πνευματικός άνθρωπος, θα σκεφτόταν και θα προσευχόταν. Στην εποχή μας ακόμη και «πνευματικοί» άνθρωποι όχι μόνο δεν προσεύχονται, αλλά ούτε σκέφτονται. Και μάλιστα, συχνά πρόκειται για σοβαρά θέματα, και αυτοί κάνουν πρόβες με τον κόσμο.  Πριν ενεργήσουμε, να λέμε: «Σκέφτηκα γι’ αυτό; Προσευχήθηκα γι’ αυτό;» Όταν κανείς ενεργεί, χωρίς να σκεφθεί και χωρίς να προσευχηθεί, ενεργεί λάθος . Και βλέπεις, συχνά πολλοί χριστιανοί με τον τρόπο που ενεργούν, δεν αφήνουν τον Θεό να επέμβει. Νομίζουν ότι αυτοί θα τα καταφέρουν όλα μόνοι τους. Ενώ ακόμα και ο άπιστος λέει «έχει ο Θεός», Συνέχεια ανθρώπινες προσπάθειες και δεν αφήνουν τον Θεό να ενεργήσει. Φίλοι μου αγωνιστείτε για  να κάνετε  τα πάντα για τη δόξα του Θεού. Μην ξεκινάτε τίποτε χωρίς προσευχή, επειδή ό,τι κάνουμε χωρίς προσευχή αποβαίνει αργότερα μάταιο και επιβλαβές. Είναι αληθινά τα λόγια του Κυρίου: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν».

Γράφει Ο Αλέξανδρος Μπαξεβάνης

Κάποιες σχέσεις είναι ευλογία ενώ κάποιες είναι μαθήματα ζωής

Oι σχέσεις  μεταξύ των ανθρώπων είναι  δύσκολες και ίσος για πολλούς ανθρώπους είναι τυπικές. Καθημερινά ανακαλύπτουμε γύρω μας ανθρώπους που εμφανίζονταν φίλοι ή καλοί συνάδελφοι γιατί είχαν κάτι να κερδίσουν  από μας. Αυτοί οι ίδιοι μετά από καιρό σε βλέπουν στο δρόμο και δεν σου λένε ούτε ένα τι κανείς ή μια ζεστή

καλημέρα ! Δεν υπάρχει πλέον εκείνη η ζεστή έκφραση στα πρόσωπα, έχει χαθεί η ζεστασιά από την καρδιά μας.

Έχουμε σταματήσει να δείχνουμε εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο. 

Δεν υπάρχει πλέον εμπιστοσύνη ούτε στις φιλικές σχέσεις, ούτε στις συναδελφικές! Ο καθένας μας κοιτά τον ευατο  του,  Ποτέ δεν κοιτάμε δίπλα μας ή μάλλον κοιτάμε όταν έχει κάτι ενδιαφέρον για μας. Ολα έχουν χάσει την αθωότητα τους, όλα έχουν χάσει την αγνότητα τους.  Τον τελευταίο καιρό μ΄απασχολεί πολύ το θέμα των σχέσεων. Βλέπω ολοένα και πιο συχνά γύρω μου τους ανθρώπους σαν να θέλουν να κερδίσουν την πιο όμορφη φιλική, ερωτική ή συναδελφική σχέση χωρίς όμως να χάσουν τίποτα από την βολή  τους .Κάποιες σχέσεις είναι ευλογία ενώ κάποιες είναι μαθήματα ζωής. Οι άνθρωποι που περνούν από τη ζωή σου άλλοτε σε στηρίζουν, άλλοτε σε δοκιμάζουν, άλλοτε σε χρησιμοποιούν και άλλοτε σε σπρωχνουν να βγάλεις τον καλύτερο ή χειρότερο εαυτό σου. Ολα αυτά είναι πολύτιμες εμπειρίες που σε ωριμάζουν και σε αναγκάζουν να πάρεις θέση για το τι λογής σχέσεις θέλεις τελικά να έχεις στη ζωή σου.  Οταν η ζωή σού φέρνει αλλαγές ακόμα και προς το καλύτερο δυστυχώς κάποιοι άνθρωποι απομακρύνονται από κοντά σου. Ισως γιατί η προηγούμενη φάση σου τους πήγαινε περισσότερο, ίσως γιατί ο νέος τρόπος ζωής σου δεν τους ταιριάζει πια, ίσως γιατί πατιούνται κουμπιά που πονάνε πάντως είναι κάτι που συμβαίνει και χρειάζεται να το αποδεχτείς, όσο δυσάρεστο κι αν είναι. Οταν είσαι σε δύσκολη θέση και νιώθεις την ανάγκη για υποστήριξη, ποιος παραμένει δίπλα σου; Ποιος αφιερώνει χρόνο και ενέργεια για σένα; Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι αληθινοί σου φίλοι. Μαζί στη χαρά και στη λύπη, στα εύκολα και στα δύσκολα. Οι άνθρωποι σου φέρονται με τον τρόπο που τους επιτρέπεις. Εσύ βάζεις τον πήχυ ψηλά ή χαμηλά, εσύ θέτεις τα όρια. Σίγουρα δεν μπορείς να ελέγξεις τη συμπεριφορά τους, είσαι σε θέση όμως να ελέγχεις το τι θα δεχτείς και τι όχι. Οι άνθρωποι με τους οποίους συνδεόμαστε. Αυτοί που βρίσκονται δίπλα μας μπορούν να  κάνουν τη διαφορά είτε με καλό είτε με κακό τρόπο. Πραγματικά είναι δύσκολο να βρούμε αξιόλογους ανθρώπους για να προσθέσουμε στον εσωτερικό κύκλο μας. Ανθρώπους που θα μας στηρίξουν, βοηθήσουν, ενθαρρύνουν, παρακινήσουν και εμπνεύσουν. Είναι πολύ πιο εύκολο να εντοπίσουμε αυτούς που είναι ήδη στο στενό κύκλο μας και μας κρατάνε πίσω. για αυτο φίλοι μου κρατήστε κοντά σας τα άτομα που μοιράζονται μαθήματα και εμπειρίες ζωής, θέτουν εύστοχους προβληματισμούς,  αναφέρουν τρόπους να κάνετε διαφορετικά κάποια πράγματα, και είναι διατεθειμένα να βοηθήσουν όταν σας παρουσιαστεί ένα πρόβλημα.

Γράφει ο Αλέξανδρος Μπαξεβάνης

Ο Χριστός σε περιμένει να του απλώσεις το χέρι και να σε βοηθήσει να σηκώσεις το σταυρό σου

Ο Χριστός σε περιμένει να του απλώσεις το χέρι και να σε βοηθήσει να σηκώσεις το σταυρό σου

Φίλοι μου πολλοί άνθρωποι δυστυχώς στο κόσμο μας δίνουν τέρμα στην ζωή τους από μόνοι τους 

 Όταν οι άνθρωποι δεν καταλάβουν το βαθύτερο νόημα της ζωής, βασανίζονται και με τις ευλογίες και με τις ευκαιρίες που τους δίνει ο Θεός για την σωτηρία τους. Να σκεφτούμε ότι δεν έχουμε τίποτε δικό μας. Ο Θεός μας τα έχει δώσει όλα . Όλα όσα έχουμε είναι του Θεού. Μόνον οι αμαρτίες είναι δικές μας. Αν δεν ταπεινωνώμαστε, θα λειτουργούν σ’ εμάς συνεχώς οι πνευματικοί νόμοι. Μερικοί άνθρωποι, αν συναντήσουν κάποια μεγάλη δυσκολία στην ζωή τους, αμέσως σκέφτονται να αυτοκτονήσουν είναι γιατί μπαίνει ο εγωισμός στην μέση. Οι περισσότεροι που αυτοκτονούν είναι γιατί ακούν τον διάβολο που τους λέει πως, αν τερματίσουν την ζωή τους, θα γλιτώσουν από το εσωτερικό βάσανο που περνούν, και από εγωισμό αυτοκτονούν.  Δυστυχώς αντί να μετανοήσει, να ταπεινωθεί και ναεξομολογηθεί, για να λυτρωθεί, αυτοκτονεί. Συχνά ακούμε για κάποιον που αυτοκτόνησε ότι είχε ψυχολογικά προβλήματα.

Γι’ αυτούς όμως που αυτοκτονούν χωρίς να είναι ψυχοπαθείς – καθώς και για τους αιρετικούς -, δεν εύχεται η Εκκλησία, αλλά τους αφήνει στην κρίση και στο έλεος του Θεού. Ο ιερέας δεν μνημονεύει τα ονόματά τους στην Προσκομιδή ούτε τους βγάζει μερίδα, γιατί με την αυτοκτονία αρνούνται, περιφρονούν την ζωή που είναι δώρο του Θεού. Είναι σαν να τα πετούν όλα στο πρόσωπο του Θεού.

 Η ίδια η πράξη της αυτοκτονίας είναι άρνηση του Θεού, αφού είναι πράξη απελπισίας, ενώ ο χριστιανός πάντα ελπίζει. Γι’ αυτό και ο Ιούδας (το λέω παρεμπιπτόντως) δε σώθηκε, γιατί αυτοκτόνησε από απελπισία (βλέποντας το σκοτάδι που τον είχε κυριεύσει), όχι από μετάνοια. Αν μετανοούσε, σίγουρα θα είχε σωθεί (ότι ο Ιούδας δεν σώθηκε, το έχει προστατέψει ο ίδιος ο Χριστός στο Ματθ. 26, 24).Ας σημειώσουμε εδώ ότι ο αυτόχειρας, γενικά μιλώντας, φοβόμαστε πως πάει για την κόλαση, γιατί πράγματι έχει κλωτσήσει το Θεό από την καρδιά του. Αν δεν Τον κλωτσούσε, δε θα είχε απελπιστεί. Αυτή είναι η αιτία της κόλασης του (ότι ο ίδιος έδιωξε το Θεό και η κόλαση είναι η χωρίς Θεό αιωνιότητα, όπου το θείο Φως το βλέπει κάποιος ως πυρ) και όχι «νομικές αιτίες», όπως ότι «αρνήθηκε το θείο δώρο της ζωής» ή ότι «διέπραξε φόνο» (το δικό του) «και δεν πρόλαβε να μετανοήσει» κ.τ.λ. Ο άνθρωπος μπαίνει στην κόλαση μόνος του, με αυτά που έχει στην καρδιά του, ενώ η πόρτα του παραδείσου είναι ανοιχτή για όλους.Αν σου περνάει απ’ το μυαλό να βάλεις τέρμα στη ζωή σου, ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ. Είναι μια σκέψη-παγίδα, που σου την έχει ρίξει ο διάβολος, για να σε καταδικάσει αιώνια. Ό,τι προβλήματα κι αν έχεις, δε θα λυθούν έτσι. Αντίθετα, θα γίνουν απείρως χειρότερα, γιατί δεν υπάρχει θάνατος και δεν πρόκειται να ξεφύγεις από πουθενά. Θα πας στην αιώνια ζωή, αλλά αυτή η ζωή θα είναι για σένα η κόλαση. Ο Χριστός σε περιμένει να Του απλώσεις το χέρι και να σε βοηθήσει να σηκώσεις το σταυρό σου, όπως κι Εκείνος σήκωσε το δικό Του σταυρό για σένα. Αν είσαι συνεχώς θλιμμένος, ΜΗ ΔΙΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΗ ΝΤΡΑΠΕΙΣ να ζητήσεις βοήθεια από έναν ειδικό!!! Αν είσαι μόνος, αν έχεις καταστραφεί οικονομικά, άν έχεις κάνει μεγάλα και τρομερά λάθη στη ζωή σου, ΜΗ ΧΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΣΟΥ. Προσευχήσου στο Χριστό, στην Παναγία και στον άγιο του ονόματός σου ή στον άγιο της εκκλησίας της περιοχής σου. Άνοιξε την Καινή Διαθήκη και διάβασε κάτι από το Ευαγγέλιο ή τις Πράξεις των αποστόλων. Πήγαινε σ’ ένα χριστιανικό βιβλιοπωλείο ή ψάξε στο Ίντερνετ και πάρε την παράκληση & τους Χαιρετισμούς της Παναγίας Άρχισε κάθε μέρα να διαβάζεις κι από μία, ή την ίδια, ξανά και ξανά – έτσι η καρδιά σου θα στραφεί προς το Χριστό, όπως το ηλιοτρόπιο προς τον ήλιο. Αναζήτησε τον παπά της ενορίας σου και εξομολογήσου σ’ αυτόν. ΑΓΩΝΙΣΟΥ. Συγχώρεσε τους εχθρούς σου – και, αν δε μπορείς, ζήτα απ’ το Χριστό τη δύναμη, να σε βοηθήσει να συγχωρέσεις. Κι έτσι θα μπορείς να Του ζητήσεις να σε συγχωρέσει κι Εκείνος για όλα τα λάθη ή τις παραλείψεις σου. Θα χρειαστείς αγώνα, αλλά ΘΑ ΔΩΘΕΙ ΛΥΣΗ!

Γράφει ο Αλέξανδρος Μπαξεβάνης