21/06/2015
Μερικές σκέψεις για τον μακαριστό Ηγούμενο των Αγίων πατέρων Αμβρόσιο
14 Μαιου 2015 Σημαντική στιγμή για τον τόπο μας και τους πιστούς. Στιγμή αναχώρησης για την αιώνια πατρίδα όλων μας, του Αγίου Γέροντα π. Αμβροσιου Ψωμια - 40 ημερες χωρίς (;) τον πατέρα Αμβροσιο - Ποιός πιστός άραγε νούς, δέχεται, πως ο Γέροντάς μας, έφυγε από κοντά μας; Όχι. Ο Άγιος Γέροντάς μας είναι κοντά μας, μαζί μας, δίπλα μας, αδιάλειπτα όλο αυτό τον καιρό. Μας συνοδεύει, μας ενισχύει, μας διδάσκει, μας νουθετεί, μας καθοδηγεί, μας παρηγορεί, μας γεμίζει με την αιώνια ελπίδα της μετάνοιας και λύτρωσης από τα ατοπήματά μας. Μας περιμένει εκεί, που επίμονα ζητούσε να συναντηθούμε.Δεν θυμάμαι - αλήθεια - πότε ήταν η πρώτη φορά, που ανηφόρισα να τον συναντήσω.Θυμάμαι όμως την λαχτάρα, την προσμονή, το φτερούγισμα της καρδιάς, μέχρι τη στιγμή εκείνη.Θυμάμαι όμως, ότι έμεινα άφωνος και αποσβολωμένος, κυττώντας μέσα βαθειά στα μάτια τη σεβάσμια και ασκητική μορφή Του.Δεν θυμάμαι πόση ώρα έμεινα έτσι…Θυμάμαι όμως, την ευγενική εκείνη όψη να με οδηγεί πατρικά προς το εσωτερικό της εγκαταβίωσής Του. . Από τότε και για το υπόλοιπο διάστημα της - επιγείου - ζωής Του, άφησα τα μικρά και τα μεγάλα ατοπήματά μου στο πετραχήλι Του. Θυμάμαι την πατρική – πνευματική Του αγάπη να ξεχειλίζει και να «αγκαλιάζει» τον πονεμένο και πληγωμένο από τα παραπατήματά μου, εαυτό. Θυμάμαι, την στοργή του πνευματικού Πατέρα, προς το ταλαιπωρημένο παιδί Του, από την ανυπακοή. Έμοιαζε με κείνον τον σπλαχνικό Πατέρα της παραβολής, που αρπάζει τον εξουθενωμένο και μετανοιωμένο γυιό του, που γυρίζει και ζητά ΣΥΓΓΝΩΜΗ. Απλός - άδολος - υπομονετικός - συγχωρητικός - πρόθυμος - καταδεχτικός - ταπεινός - καλόκαρδος και προπάντων διακριτικός, με πάντα ένα καλό λόγο στα χείλη για καθένα οδοιπόρο της ζωής που έφθανε να ξαποστάσει στο κονάκι Του. Η ανηφοριά του δρόμου μεγάλη, το φορτίο της ζωής βαρύ. Και μετά τη συνάντηση, το αλάφρωμα του φορτίου. Η γαλήνη, η ειρήνη, η χαρά, που μετέδιδε πλουσιοπάροχα η Σεβάσμια Μορφή Του, φώλιαζαν στην καρδιά και δρόσιζαν τη σκέψη. Με την υπομονή Του και την ευλογία του Θεού, δημιούργησε εκεί ψηλά την πνευματική Του κυψέλη . Θυμάμαι το «χαρίεν» τούτο «μελίσσι», πρόθυμο και πάντα με χαμόγελο ειλικρινές, να υποδέχεται τους προσκυνητές ή επισκέπτες, με πιότερη από το κανονικό διακριτικότητα και με μαεστρία θαυμαστή, να τους οδηγεί στο δρόμο της αγάπης και της προσφοράς, που πρώτα απ’ όλους, αυτές οι ψυχές τον περπατούσαν αθόρυβα, διδαγμένες τον τρόπο από τον Γέροντά τους, Αμβροσιο . Θάθελα, ανοίγοντας τα κατάβαθα της καρδιάς μου να σου πω, και ξέρω πως θα τ’ ακούσεις: Ευλογημένη η ώρα του εδώ ερχομού Σου. Ο Μωϋσής κτύπησε με το ραβδί του στην έρημο και πότισε τους δειψασμένους Ισραηλίτες. Συ Γέροντα, έσκαψες την ξερή Χιακη γη και το γάργαρο νερό της ζωής και του παραδείγματός Σου, των λόγων και της αγάπης Σου, άρχισε να δροσίζει χείλη ξερά, στόματα δειψασμένα, ψυχές ακαλλιέργητες, να βλαστάνει μέσα στις καρδιές των προσκυνητών το τρυφερό βλαστάρι της πίστης και της μετάνοιας, που Συ τόκανες δενδρί σε μας και θεόρατο σ’ άλλους. Θυμάμαι Γέροντα, κι αναπολώ, κι εκζητώ, κείνες τις ακολουθείες κατά τις οποίες αναγάλλιαζε η ψυχή κι ο νους, που βοηθούσες όλους ν’ ανέβουν ψηλά – μαζί Σου, «κρατώντας τους το χέρι απαλά» και την γαλήνια μορφή Σου να φαντάζει, ζωντανή μορφή Οσίου, κλεισμένη στο κάδρο της Ωραίας Πύλης. Θυμάμαι Γέροντα και Πνευματικέ μου Πατέρα, που γονατισμένος – μέσα στην ευλαβική κι απόλυτη σιγή, να παρακαλάς στην ιερώτερη στιγμή της Θείας Λειτουργίας: «Ἔτι προσφέρομέν σοι τήν λογικήν ταύτην καί ἀναίμακτον λατρείαν καί παρακαλοῦμεν σε καί δεόμεθα καί ἱκετεύομεν, κατάπεμψον τό Πνεῦμα σου τό Ἅγιον ἐφ’ ἡμᾶς καί ἐπί τά προκείμενα δῶρα ταῦτα», να παρακαλάς και να κλαίς για το «φοβερό» μυστήριο τονίζοντας μιά – μιά τις λέξεις. Θυμάμαι Γέροντα Αμβροσιε, τα σύντομα πλήρη νοημάτων κηρύγματά Σου, μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, όπου οι λόγοι περίσσευαν και τα δάκρυα που κυλούσαν από τα μάτια Σου, δίδασκαν, πιότερο δυνατά, πιότερο βαθειά, τους συμμετέχοντας και παρευρισκομένους. Και Συ, τόξερες καλά. Ένα δάκρυ μετάνοιας, γεμίζει το μεγαλύτερο «καλάθι». Πολλές φορές πήρα το χαρτί και το μολύβι να σου γράψω. Όμως κάτι συνέβαινε την στιγμή την τελευταία. Μας λείπεις. Μας λείπεις πολύ. Δεν νοιώθουμε λύπη που ζεις αλλού. Θαρρούμε όμως στην αγάπη Σου. Ελπίζουμε στην παράκλησή Σου. Νοιώθουμε την παρουσία Σου. Παρακαλούμεν Σε, νάσαι συνέχεια μαζί μας.
Το πνευματικό Σου παιδί. Αλεξανδρος Μπαξεβάνης
_________________________________________________________________________
22 Νοε 2015
Εξι μήνες χωρίς τον πατέρα Αμβρόσιο
Πέρασαν ήδη έξι μήνες και οκτώ ημέρες από την προς Κύριον εκδημία του μακαριστού πλέον ηγουμένου πατρός Αμβροσίου . Πέρασε στην ιστορία και ανήκει πλέον στο πάνθεον των σπουδαίων ανδρών της Γνήσιας Ορθοδόξου Εκκλησίας. Στο νού μας είναι νωπές ακόμα (και θα παραμείνουν έτσι για πολύ καιρό) οι εικόνες από την πάνδημη συμμετοχή κλήρου και λαού στην εξόδιο ακολουθία και το πένθος για την απώλειά του. Όμως εκείνος, με το πηγαίο του χαμόγελο, αυτό που ανάβλυζε σαν νεράκι καθαρό από την αγαπώσα καρδιά του, εκοιμήθη, δυστυχως ο θάνατος σε τούτο τον κόσμο δεν κάνει διακρίσεις. Η πορεία είναι κοινή για όλους. Το ζήτημα είναι να αφήσει κανείς το αγαθό ίχνος του σε τούτη τη ζωή και στις μνήμες των ανθρώπων, προπάντων όμως να έχει προετοιμαστεί για τη συνάντησή του με το Θεό. Άφησε πολυτρόπως το αποτύπωμά του με το έργο του, με τη βιοτή του, με την όλη παρουσία του. Αναζωογόνησε το μοναχισμό, αναστήλωσε τα Μοναστήρια,και την Εκκλησια της Αγια Ματρώνας στην πόλη της Χίου έκαμε σπουδαίο κοινωνικό έργο, συνέβαλε με κάθε τρόπο στην τόνωση της πνευματικής ζωής. Εκτός τούτων όμως, ο μακαριστός γέροντας Αμβρόσιος χρησιμοποίησε τα πολλά χαρίσματα με τα οποία τον προίκισε ο Θεός στη διδαχή του Ευαγγελικού λόγου και στην προβολή της μεγάλης παράδοσης της Ορθοδοξίας. Με το γοητευτικό του λόγο, που απέπνεε το άρωμα του πνεύματος των Πατέρων της Εκκλησίας, καθοδηγούσε σαν καλός βοσκος το ποίμνιό του, προς τις πηγές των καθαρών υδάτων της ορθόδοξης παράδοσης. Με την αρτιότητα της λειτουργικής του πράξης και με την όλη βιβλική παρουσία του στο Ναό κατά την ώρα της Θείας λατρείας, δημιουργούσε κλίμα κατάνυξης και συνέβαλλε στην ανάταση των πιστών και στην είσοδό τους στο κάλλος της Βασιλείας του Θεού. Με όλα αυτά ο Μακαριστός γέροντας άφησε πίσω του μια μεγάλη παρακαταθήκη, μια βαριά κληρονομιά για το διάδοχό του, ο οποίος θα πρέπει, αν όχι να τον ξεπεράσει, τουλάχιστον να φανεί ίσος προς εκείνον.
Το πνευματικό Σου παιδί. Αλεξανδρος Μπαξεβάνης
_________________________________________________________________________
Δεν σε ξέχασα πνευματικέ μου πατέρα Αμβρόσιε
3 Μαρ 2017
Φίλοι μου όταν φεύγει ένας άνθρωπος και πηγαίνει στην άνω Ιερουσαλήμ ειδικά αν πρόκειται για έναν σεβαστό άνθρωπο γράφονται πολλά πράγματα που ο καθένας μας έχει ζήσει μαζί του. Με αφορμή την σημερινή ήμερα με την Ά στάση των Χαιρετισμών ξαναθυμήθηκα τις στιγμές που έζησα με τον μακαριστό ηγούμενο Αγίων Πατέρων Πατήρ Αμβρόσιο που με έπαιρνε μαζί του στις ιερές ακολουθίες που τελούσε σε τρία μέρη του νησιού της Χίου. Ξεκινούσαμε στις 2:30 μμ από την οικία του και ανηφορίζαμε προς τον Άγιο Ταξιάρχη των Νενήτων όπου έκανε εκεί τη πρώτη ακολουθία όπου ξεκινούσε 3:00μμ -3:15μμ το αργότερο και τελείωνε περίπου 4:55 μμ και μετά κατηφοριάζαμε στην Αγία Ματρώνα στην πόλη τις Χίου, όπου έκανε και εκεί την δεύτερη ακολουθία των Χαιρετισμών. Αρχιζε 6:00μμ όταν τελείωνε κατά τις 7:30μμ πήγαινε με άλλο μέσο στο μοναστηράκι του στους Αγίους Πατέρες όπου και εκεί πάλι έκανε την ακολουθία των Χαιρετισμών. Αυτό γίνονταν σε κάθε ακολουθία των Χαιρετισμών και την μεγάλη εβδομάδα αυτό το πρόγραμμα το έκανε καθημερινώς. Όλοι που τον ξέραμε λέγαμε πως αντέχει γιατί δεν έπαυε να είναι ανθρώπινο σώμα. Ο μακαριστός σε όλο τον δρόμο μου έδινε συμβουλές για την ζωή μου. Αρκετές ήταν οι φόρες που μου έλεγε Πρόσεχε, γιατί θα συναντήσεις δυσκολίες στην ζωή σου, αλλά πάντα να φέρνεις τον Θεό στο μυαλό σου και στην ζωή σου. Αλλο ένα που μου έλεγε είναι ότι τα καλά πράγματα κόποις κτώνται, δεν μπορούσα όμως να καταλάβω τότε τι ηθελε να μου πει . Μεγαλώνοντας όμως όταν έκανα οικογένεια και απόκτησα και παιδάκι σε μια πολύ δύσκολη στιγμή τις ζωής μου κατάλαβα τι ήθελε να πει. Ηταν φίλοι μου η <<προσευχή>> που έκανα στον θεό, ήταν τα αληθινά δάκρυα που έπεσαν από τα μάτια μου και έπεσαν κάτω στη γη και αμέσως έγινε καρπός και είδα την παρουσία του θεού να μας προστατεύει. Όμως φίλοι μου αναγνώστες τώρα έχει φύγει από την ζωή και τα λόγια του έρχονται στο μυαλό μου παρακαλώ τον Θεό αλλά και εκείνον να μεσιτεύουν για τη προστασία όλου του κόσμου και τελευταία εμένα . Γέροντα μου δεν σε ξέχασα πάντα θα σε έχω στην καρδιά μου στο μυαλό μου αν και στα πολύ λίγα χρόνια που σε γνώρισα, 21 στον αριθμό κατάλαβα ότι τα λογιά του Ευαγγελίου τα έκανες πράξη στην ζωή σου
Το πνευματικό σου παιδί.
Αλέξανδρος Μπαξεβάνης
_________________________________________________________________________
Δυο Χρόνια στην Άνω Ιερουσαλήμ ο πνευματικός πατέρας Αμβρόσιος
13 Μαιου 2017
Δυο χρονιά συμπληρώθηκαν την Κυριακή 14 Μαίου 2017 ,από την αιφνιδιαστική προς Κύριον εκδημίαν του μακαριστού πνευματικού μου πατέρα Αρχιμανδρίτη Αμβροσίου, ηγουμένου της Ιεράς σκήτης Αγίων Πατέρων του Προβατείου Όρους της νήσου Χίου . Ο Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος άφησε την τελευταία του πνοή στις 3 τα ξημερώματα της Πέμπτης 14 Μαίου 2015 από καρδιακή προσβολή. Όλα συνέβησαν όταν εντόπισε σε κελί του Μοναστηριού των Αγίων Πατέρων σε λιπόθυμη κατάσταση έναν μοναχό. Αμέσως ειδοποίησε ο ίδιος το ΕΚΑΒ αλλά όταν έφθασε το ασθενοφόρο οι διασώστες βρήκαν νεκρό τον ίδιο από καρδιακή ανακοπή ,και σε λιπόθυμη κατάσταση τον άλλο μοναχό. Παρά τις προσπάθειες των ιατρών για επαναφορά, για τον Αρχιμανδρίτη Αμβρόσιο ήταν ήδη αργά αφού στο Νοσοκομείο επιβεβαιώθηκε απλά ο θάνατός του. Κάθε βράδυ φίλοι μου που προσεύχομαι για όλο τον κόσμο και τελευταίο αφήνω τον εαυτό μου όπως εκείνος με δίδαξε να κάνω λέω , την ευχή που μόνο στους ιερείς διαβάζεται, ευχόμεθα στον Κύριο και Θεό μας, «όπως τον ανέδειξε εδώ στη γη, ιερέα Του, τον μακαριστό ηγούμενο Αμβρόσιο εύχομαι και παρακαλώ να τον αναδείξει και ιερέα του ουρανίου Του θυσιαστηρίου».Ο αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος , λοιπόν, βρίσκεται κοντά στο Θυσιαστήριο του Θεού, που τόσο λάτρευε και προσέφερε όλη του την ζωή. Έφυγε αφήνοντας σε εμάς, που τον γνωρίσαμε και εκτιμήσαμε τον ίδιο και ότι προσέφερε με την καλή του ζωή, ανάμνηση αγαθή. Το έργο του ως κληρικός, μετά θάνατον συνεχίζεται πλέον μόνο με την ιερή προσευχή και δέησή του. Δέεται για τους οικείους του και για εμάς που ήμασταν κοντά του και ακούγαμε τον λόγο του θεού από τα άκακα χείλη του που εσταζαν μέλι για τον Κύριο μας. Αφιέρωσε τη ζωή του και τα νειάτα του υπηρετώντας τον Ιησού Χριστό, την Εκκλησία μας .Ήταν ιεροπρεπής, αγαπούσε την λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας, τους Αγίους μας και όταν τελούσε τα μυστήρια τις εκκλησίας τα έκανε μετά φόβου Θεού. Θυμάμαι Μεγάλη Πέμπτη βράδυ που τελείται ο όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής, στον οποίο αναπαριστάται το Θείο Δράμα της Σταύρωσης και διαβάζονται τα δώδεκα ευαγγέλια που περιγράφουν τα γεγονότα από τη σύλληψη έως και την ταφή του Χριστού. πριν χτυπήσει η καμπάνα έτρωγε και έπινε το νερό και μετά έμενε εως το Μεγάλο. Σάββατο χωρίς να φάει η να πίνει έστω λίγο νερό. μια χρόνια που ήμουν στο μοναστήρι των Παμεγγιστων Ταξιαρχών Μέγαλη Πέμπτη στο τρίτο ευαγγέλιο του πήγα ένα ποτήρι νερό και μου απάντησε δεν πίνω νερό ούτε τρώω φαγητό μέχρι την ώρα που θα γίνει η πρώτη ανάσταση του Χριστού μας. Ήθελε, η μεγαλοπρέπεια των ακολουθιών και των κηρυγμάτων του να είναι τέτοια που να μας ταξιδεύει νοερά στην μεγαλοπρέπεια της Δόξης του Κυρίου μας. Μέσα από το Ιερό του πετραχήλι, έδωσε παρηγοριά και ανάπαυση στις ταλαιπωρημένες και αμαρτωλές ψυχές των ανθρώπων. Εργάστηκε για την ευπρέπειαν του Οίκου του Κυρίου μας, κάνοντας μεγάλες ανακαινίσεις στην Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών Νενήτων, στην Ιερά Σκήτη Αγίων Πατέρων, το εκκλησάκι της Αγίας Ματρόνας μέσα στην πόλη της Χίου σαν ιερομόναχος , ποτέ δεν ξέχασε την αποστολή του. Ποτέ δεν έδωσε δείγματα απληστίας. Φτωχός ξεκίνησε και φτωχός έφυγε. Γεύτηκε τις λύπες και τις δοκιμασίες με ταπείνωση και υπομονή, έσκυβε το κεφάλι στην αδικία, τα κράταγε μέσα του όσα τον έκαναν ακόμα και να δακρύζει. Και πάντα έλεγε ότι για την αγάπη του Χριστού τα υπομένω. Η φιλανθρωπική του δράση μεγάλη και σιωπηλή .πολλοί άνθρωποι το γνώριζαν αλλά ήταν σιωπηλοί γιατί όταν έδινε το οτιδήποτε έλεγε<< όχι εγώ ο θεός εκείνος σε έφερε σε εμένα και εκείνος μου τα έδωσε για να σου το δώσω εγώ είμαι απλά ο μεσάζοντας >> μεγάλη σημασία αυτή η πρόταση. Πολλοί από εσάς που διαβάζετε το παρόν κείμενο θα μου πείτε ότι για να κάνεις φιλανθρωπία πρέπει να την κάνεις σιωπηλά .Ναι έτσι είναι αλλά σας το μεταφέρω αυτό για τον λόγο που έλεγε<< όχι εγώ ο θεός εκείνος σε έφερε σε εμένα και εκείνος μου τα έδωσε για να σου το δώσω εγώ είμαι άπλα ο μεσάζοντας>> και εδώ όπως και πάρα πολλές φορές είπα ότι ο μακαριστός γέροντας μας Αμβρόσιος τα λόγια του ευαγγελίου τα έκανε πράξη ζωής του δηλαδή ήταν ο ιερομόναχος μεταξύ {γης και ουρανού} και πάλι θα αναρωτηθούν μερικοί που τα έβρισκε τα χρήματα και βοηθούσε να αναφέρω εδώ ότι άνθρωποι του παλαιού ημερολογίου (γνήσιοι ορθόδοξοι χριστιανοί {ecclesiagoc.gr) δεν αναγνωρίζονται από το κράτος και έτσι δεν παίρνουν {μηνιάτικο} πληρώνονται με τις δωρεές με το ανάμα του κερακιού με τον κάθε πιστό που αφήνει από το υστέρημα του στο παγκάρι ή σε μυστήρια γάμων βαφτίσεων ή σε αγιασμούς και τρισάγια μακαρίστε μου γέροντα μου Περιμένουμε να σέ συναντήσουμε και πάλι στην άνω πόλη, την άνω Ιερουσαλήμ, η οποία «ου χρείαν έχει του ηλίου ουδέ της σελήνης ίνα φαίνωσιν αυτή∙ η γαρ δόξα του Θεού εφώτισεν αυτήν, και ο λύχνος αυτής το Αρνίον» (Αποκ. 21, 23). Αναμένουμε την συνάντηση μαζί σου στο Υπερουράνιο Θυσιαστήριο όπου θα τελούμε την αναίμακτη μυσταγωγία, όχι μέσα σε χειροποίητο, αλλά σε αχειροποίητο Ναό, καθώς «ο γαρ Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ, ναός αυτής εστι, και το Αρνίον» (Αποκ. 21,22).
Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε και αείμνηστε πνευματικέ μου πατέρα Αμβρόσιε
Γράφει ο Αλέξανδρος Μπαξεβάνης
__________________________________________________________
5 Xρόνια έχουν συμπληρωθεί από την κοίμηση του π. Αμβροσίου
12 Μαιου 2020
Μακαριστέ γέροντα μου και καθηγούμενε της Ιεράς Σκήτης Αγίων Πατέρων του Προβατίου Όρους της Αγιοτόκου νήσου Χίου.
π. Αμβρόσιε ούτε λεπτό δεν βγήκες από το μυαλό μου ούτε μέρα χωρίς να κοιτάξω την φωτογραφία σου την οποία έχω στο σαλόνι του σπιτιού μου και ανάβοντας το καντηλάκι σου καθημερινώς σου λέω της χαρές μου, τους προβληματισμούς μου, τις λύπες μου , και είμαι βεβαίως ότι τις γνωρίζεις και τις βλέπεις και εσύ, γιατί αυτό αισθάνομαι ότι μεσιτεύεις για την σωτηρία μας στον Επουράνιο Θεό,στο Θεό που αγάπησες που έζησες για αυτόν και κήρυξες τον Λόγων Του σε εμάς που τόσο μεθούσαμε από αυτά τα λόγια, που βγαίναν από τα σπλάχνα της καρδιά σου.
Ακόμα και αν το Κήρυγμα σου διαρκούσε αρκετή ώρα προσηλωνόμασταν με την απλότητα και με αυτή την μαεστρία να το κάνεις πολύ απλό ώστε να το καταλαβαίνουν και τα μικρά παιδιά.
Όπως στο Κήρυγμα σου έτσι κατάφερνες όλοι οι Χριστιανοί και στις Ιερές Ακολουθίες που πραγματοποιούσες να μετέχουν και να μην είναι απλοί Θεατές.
Σου ζητώ συγνώμη Μακαριστέ μου και Πνευματικέ μου π Αμβρόσιε γνωρίζοντας ότι ποτέ δεν ήθελες να μιλάνε για σένα , απλά ήθελες να προσεύχονται για εσένα.
Λένε οι άνθρωποι ότι ο νεκρός επί τις γης πεθαίνει όταν ξεχαστεί εμείς πατέρα μας δεν σε ξεχάσαμε ποτέ!!!
5 Χρόνια έχουν περάσει από την οσιακή σου κοίμηση 15 Μάιου 2015 την οποία έκλεισες τα όμορφα σου μάτια που εκπέμπαν της μεγάλες αρετές που είχες όπως, την απλότητα , της ταπεινώσεως, της συγχωρητικότητας, της υπομονής, της αγάπης.
Ο Μακαριστός πατήρ Αμβρόσιος ήταν δια βίου πιστός στρατιώτης Ιησού Χριστού και μιμητής των Αγίων, πολιτευθής με γνήσιο αποστολικό ζήλο και πατερικό φρόνημα.
Υπηρέτησε υποδειγματικά το Άγιο θέλημα του Κυρίου με ορθόδοξο πατερικό και εκκλησιαστικό ήθος.
Αφιέρωσε τον εαυτό του για την δόξα του Θεού και την ωφέλεια του πλησίον.
Δεν τον άγγιζε ούτε καν στην σκέψη του ο πλούτος ,ούτε η δόξα ακομα και αν του είχαν προτίνει για να γίνει Επίσκοπος , αλλ’ έζησε ταπεινά, απλά και με ειλικρινή ευσέβεια.
Κάθε ζήτημα που παρουσιαζόταν στην επίγεια ζωή του το αντιμετώπιζε με προσευχή, σύνεση, διάκριση, ταπείνωση, πραότητα και υπομονή.
Η ταπείνωση και η πραότητα του ήταν φαινόμενον.
Στο Ιερό του πετραχήλι οδηγούσε σε αληθινή μετάνοια τους προσερχομένους και έσωζε, συνεργούντος του Θεού, πολλές ψυχές καλής προαιρέσεως.
Ενώ είναι γεγονός ότι είναι δύσκολο να βρούμε αγαπητοί μου Αναγνώστες λόγους ικανούς ή εικόνες κατάλληλες προς αποκάλυψη της μυστικής εν Χριστώ ζωής του.
Απλά οι άνθρωποι που τον γνώριζαν από κοντά γνωρίζουν τα ακριβείς πράγματα που γράφω.
Ο Μακαριστός Γέροντας π. Αμβρόσιος είχε το σχήμα του ανθρώπου, αλλά ζούσε σαν Άγγελος (όπως ήταν και το κοσμικό του Όνομα).
Ήταν ο ανεξίκακος, φιλομόναχος , φιλάγαθος, δίκαιος, γαλήνιος, πράος, άκακο αρνίο, όσιος, άνθρωπος του Θεού.
Αιώνια η μνήμη σου μακαριστέ Γεροντά Αμβρόσιε
Το πνευματικό σου παιδί Αλέξανδρος Μπαξεβάνης
ΧΙΟΣ 15 Μαΐου 2020
